Æskuástir.......

....barst með póstinum mínum....byrt óbreytt og nafnlaust....

 

" Ég fór oft á Ketilásinn, og  sumarið 1968 hvað oftast. Ég hitti strák sem ég heillaðist af, hann var sætur og hress og við einhvernvegin smullum saman. Hvert laugardagskvöld beið hann eftir mér á Ketilási ,við héldumst hönd í hönd allt ballið, dönsuðum vangadans og keluðum smá og svo fór hvert heim til sín eftir ballið.

Sumarið leið og á síðasta balli haustsins sagði hann " Ég er að fara suður á vertíð" ég varð leið en sagði þó ekkert. Bara bless ! Þannig var það - engar skuldbindingar ekkert vesen en ástarsorg hjá mér í smá tíma.

Ég hef ekki séð hann síðan....veit að hann er giftur og á börn - það er ég líka.

Ef ég kem á Ketilás, þá er það ekki til þess að brjóta neitt upp, mitt samband við minn mann eða reyna að skemma neitt fyrir honum heldur - væri gaman að sjá hvernig hann lítur út í dag og hvernig honum hefur vegnað í lífinu. Það væri gaman. En ég er hamingjusöm í dag.

Okkur, mér og mínum Ketilásvini  var greinilega ekki ætlað að vera saman - og það er allt í lagi en hann á samt smáhólf í hjartanu mínu ! "

Gaman að fá svona sögur. Frá Ketilási eigum við mörg góðar minningar. MT

 

Athugasemdir

[Vilborg Traustadóttir, 17.2.2008 kl. 00:10]

Takk takk....æðislega hefur þetta verið rómantískt sumar. Fallegt í minningunni.