Svartir dagar.....

....svo er það hin hliðin.....barst einnig með tölvupósti.....

Ég var álitin hálfgerður ógæfumaður, þar sem ég drakk drjúgt á þessum árum....samt eignaðist ég nokkra vini á Ketilásböllunum, var kannski að koma úr syglingu með nóg af víni og bjór og gaf í allar áttir. Stundum mundi ég ekkert frá þessum blessuðu böllum, en einhvernvegin situr í mér minning um góða tíma, þó aðallega glaðværð og bros og smá knús frá drykkjufélögum ! Stelpurnar voru ofursætar í hippa dressunum sínum ! Ég er búin að vera edrú í nokkur ár og hver veit nema ég kíki á Ketilás í sumar, ég veit að sumir félagarnir eru fallnir frá en gaman væri að sjá hvernig öll hin hafa haldið sér á floti í gegn um lífsins ólgusjó - Peace -....ónefndur vinur

Við berum virðingu fyrir þér, takk fyrir að láta vita af þér ! MT

Athugasemdir

[Vilborg Traustadóttir, 17.2.2008 kl. 16:59]

Kannski varst það þú sem rakst höfuðið inn um tjaldið okkarsystkinanna og vina okkar eina verslunnamannahelgi þegar við tjölduðum á Ketilástúninu (eina tjaldið, eina nótt)? Reifst gat á það með höfðinu. Komst svo daginn eftir heim til okkar og spurðir hvar tjaldið hefði verið? Það var farið og greipst því í tómt þegar varst að leita að fölsku tönnunum en hafðir ælt við tjaldið? Kannski ekki? Takk fyrir söguna......

[Hulda Margrét Traustadóttir, 17.2.2008 kl. 17:42]

Það verður ekki gefið upp svo við bara njótum vafans....MT