Ein krassandi...aðsend...

Ég var 14 ára.  Kominn með sætafeðnni á Ketilás.  Nú ætlaði ég að skemmta mér eins og stóri bróðir og vinir hans.   Ég hafði fengið leyfi til að fara á ballið af því að þetta var réttarball.  Ég hafði verið í göngum með bónda í sveitinni.  Ég hafði falið brennivínspela í garðinum heima í viku fyrir ballið.  Fylgdist vel með að enginn fyndi hann.  Það var mikil spenna sem fylgdi því að laumast við að ná í hann daginn sem ballið var.  Ég faldi hann ofan í sokkunum þegar ég fór í rútuna.  Buxurnar voru með svo víðum skálmum.  Útvíðar var það kallað.

Á Ketilásnum fékk ég auðvitað ekki að fara inn.  Var ekki með nafnskírteini.  Svo ég laumaðist á bak við hús og drakk það sem eftir var af pelanum.  Sem var ekki mikið.  Mest hafði ég drukkið á leiðinni.  Í rútunni. Ég ákvað að efna til slagsmála.  Þegar ég sá að fleiri sætaferðir komu sat ég um þá sem mér sýndist að væru drukknir.  Pikkaði einn út og gekk upp að honum.  Reif kjaft.  Hann reyndi að hrista mig af sér en ég gafst ekki upp.  Fór að ýta við honum.  Þá brjálaðist hann og hellti sér yfir mig.  Ég sló hann og hann sló mig til baka.  Við veltumst um í slagsmálum og enduðum úti á túni. Veltumst eftir mölinni og út á tún.  Ég var nokkuð sterkur þó ungur væri og hafði hann undir.  Lét höggin dynja á honum milli þess sem ég varðist höggunum frá honum. 

 Löggan kom og stakk okkur báðum aftur í löggubíl.  Lét okkur dúsa þar.  Við vorum báðir dasaðir eftir átökin en löggan hafi sett á okkur handjárn svo við hættum að slást.  Skyndilega sá ég að "félagi minn" var helblár í faman.  Hann lá á bakinu og hafði ælt.  Ég ýtti við honum og tókst að velta honum á hliðina.  Ég sá æluna leka út úr honum og hann fór að hósta og greip andann á lofti.  

Ég sagði löggunni ekki frá þessu enda virtust þeir ekki hafa neinn áhuga á okkur.

Það var ekki fyrr en mörgum árum síiðar sem alvara málsins rann upp fyrir mér. Ég varð ánægður að hafa ekki orðið mannsbani og ánægður að hafa bjargað mannslífi.  

Dálítið kaldhæðnislegt.

 

Ippa setti inn.... 

 

Athugasemdir

[Svanhildur Karlsdóttir, 19.2.2008 kl. 20:03]

úffff, þetta er ljót saga sem þó endaði vel.....djö.....ég þoli ekki slagsmál

[Hulda Margrét Traustadóttir, 20.2.2008 kl. 09:35]

Sammála, hef alltaf forðast slíkt...en gott að ekki fór verr...